Eleştirel pedagoji bağlamında Paulo Freire'nin eğitim anlayışı

Abstract

Freire'ye göre eğitim politik bir araçtır. Eğitim modellerinin bazıları bireyleri tek tipleştirmek ve ezilen konumuna düşürmek için kullanılırken, bazıları ise ezilmişlikten kurtulmak yani özgürlük mücadelesi vermek için kullanılan bir araçtır. Freire, bu eğitim modellerini ikiye ayırmıştır; bankacı eğitim modeli ile problem tanımlayıcı eğitim modeli olarak. Problem tanımlayıcı eğitim modeli, bankacı eğitim modelinin eleştirisidir. Bankacı eğitim modeli bireye zarar veren, bireyin farklılaşmasına ve kendini gerçekleştirmesine izin vermeyen bir eğitim modelidir. Öğretmenin öğrenci üzerinde hegemonya kurduğu ve öğrenciyi kendi yöntemleriyle eğittiği ve öğrencinin kendini gerçekleştirme olanağını ortadan kaldıran bir modeldir. Bankacı eğitim modeli, egemen sınıfa hizmet eden, onun ideolojisi doğrultusunda öğrenci yetiştiren modeldir. Bu model bankaya benzemektedir, öğretmen bankaya yatırım yapan yatırımcı, öğrenci ise yatırımcının bankaya yatırdığı nesnedir. Problem tanımlayıcı eğitim modeli ise, bankacı eğitimin tam tersidir. Problem tanımlayıcı eğitimde, öğrenci ve öğretmen eşit haldedir. Öğretmen ve öğrenci ilişkisi diyalog üzerine kuruludur, ortaya atılan problem üzerine diyalog kurularak, birlikte buluş yoluna gidilerek, bilgi edinirler. Öğrenciye bilgisiz ve bilgiye muhtaç gözüyle bakılmaz, öğrenci yetenekleri olan ve öğretmenin yol göstericiliği ile bilgilenme yoluna giden bir birey olarak düşünülür. Bu iki eğitim anlayışının temelinde insanlaşma-insandışılaşma, conscientizaçao, praksis ve diyalog kavramları yer almaktadır. Freire'nin eğitim anlayışını ortaya koyarken edindiği amaç; bireyin ezilmesine, yabancılaşmasına ve insandışılaşmasına son vermek, bilinçli, özgür ve özgürce eylemde bulunan bireylerin geliştirilmesini sağlamaktır.

According to Freire, education is a political tool. While some of the training models are used to monotamize and crush individuals, others are a tool used to escape from oppressed or fight for freedom. Freire has divided these training models into two, as a problem-defining training model with a banking training model. The problem-defining training model is a criticism of the banking training model. The banking training model is a training model that harms the individual, which does not allow the individual to differentiate and perform themselves. It is a model where the teacher hegemony over the student and educates the student in their own way and eliminates the possibility of self-fulfillment. The banking education model is the model that serves the ruling class and raises students in accordance with its ideology. This model is similar to a bank, the teacher is the investor who invests in the bank, and the student is the object that the investor deposits in the bank. The problem-defining training model is the opposite of banking training. In problem-defining training, students and teachers are equal. The teacher and the student relationship is based on dialog, and they learn about the problem being established by establishing dialog, and by going to the meeting path. The student is not considered ignorant and needy, and is considered an individual with student skills and a way to inform by the guidance of the teacher. The basis of these two educational concepts is the concepts of humanization, humanization, conscientizacao, praksis and dialog. Freire's aim in demonstrating its education is to end the crushing, alienation and humanization of the individual, raising conscious, free and free individuals who act.