Entelektüel Uyarımın Özyeterlilik Üzerindeki Etkisinde Kişi-İş Uyumunun İçsel Atıf Eksenli Aracılık Rolü

Abstract

Bu çalışmada, dönüşümsel liderlik davranışı olarak entelektüel uyarımın, özyeterliliğe etkisi ve bu etkide kişi-iş uyumunun içsel atıf teorisi bakış açısından aracılık rolünün ortaya konulması amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda regresyon testlerine dayanan nicel bir araştırma yapılmıştır. Ankara'da faaliyet gösteren bir hizmet işletmesinin 206 çalışanından elde edilen veriler analizlerde kullanılmıştır. Analizler sonucunda, elde edilen bulgularla, entelektüel uyarımın özyeterliliği etkilediği ve bu etkide, kişi-iş uyumunun aracı rolü oynadığı tespit edilmiştir. Bu çalışma, dönüşümsel liderlik davranışının özyeterlilik algısı üzerindeki etkisinin, işten kişiye doğru kişi-iş uyumu çerçevesinde bilişsel ve içsel atıf eksenli bir sürecin sonucu olduğunu ortaya koymasıyla örgütsel davranış yazınına önemli katkılar sunmaktadır.

In this study, it is aimed to investigate the effect of intellectual stimulation as transformational leadership behavior, on self-efficacy and mediating role of person-job fit in this relationship from the perspective of internal attribution theory. For this purpose, a quantitative study based on regression tests were conducted. The data obtained from 206 employees of a service company operating in Ankara were used in the analyses. As a result of the analyses, it is determined that intellectual stimulation affects self-efficacy and person-job fit has a mediating role in this relationship. This study makes significant contributions to the literature of organizational behavior by asserting that the effect of transformational leadership behavior on self-efficacy perception is a result of cognitive and internal attribution driven processes within the framework of from job to person person-job fit.