Oyun Temelli Baba-Bebek Etkileşim Programı’nın Baba ve Bebek Davranışları Üzerindeki Etkisi

Abstract

Bu araştırma, baba ve bebek etkileşim davranışlarında Oyun Temelli Baba-Bebek Etkileşim Programı (OTEBABEP)’nın etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Muş il merkezinde bulunan bir yaş civarındaki bebekler ve baları olmak üzere 40 baba-bebek ikilisi oluşturmuştur. Araştırmada bilgi toplamak amacıyla “Kişisel Bilgi Formu”, “BabaÇocuk Duygulanım, Yanıt Verme ve Meşguliyet Ölçeği (BÇDYMÖ) ve “Denver Gelişim Testi” uygulanmıştır. Araştırma, deneysel desende gerçekleştirilmiştir. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotlara yer verilmiştir. Nicel verilerde normal dağılımın olduğu grup karşılaştırmasında Student t Testi, grup içi karşılaştırmalarda Bağımlı Gruplar Testi kullanılmıştır. Normal dağılımın görülmediği değişken karşılaştırmasında Mann Whitney U testi, grup içi karşılaştırmalarda ise Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi’nden yararlanılmıştır. Araştırma sonucu, her iki gruptaki babaların BÇDYMÖ baba- çocuk ve ikili formlarında ön ve son testlerde deney grubunda anlamlı düzeyde farklılıkların olduğu (p<0.05) görülmüştür. Her iki bebek grubunda gelişim alanları boyutlarında ön test toplam puan ortalamaları arasında anlamlı bir farklılığın olmadığı; kişisel-sosyal alan, dil ve kaba motor alanda son testteki puan ortalamalarında deney grubu lehine anlamlı bir farkın çıktığı, ince motor alanda anlamlı bir farklılığın (p>0.05) bulunmadığı görülmüştür.