Ögrencilerin Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersine Yönelik Görüsleri (Konya Örneginde Bir Alan Arastirmasi)

Abstract

Bu çalismanin amaci ögrencilerin, Ilkögretim 4. Sinifindan itibaren baslayip liseden mezun oluncaya kadar görmüs olduklari Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi ile ilgili yaklasimlarini ve beklentilerini tespit etmektir. Bu amaçla Konya il merkezinde 49 farkli okulda okuyan 189 lise son sinif ögrencisiyle anket uygulamasi yapilmistir. Ögrencilerin devam ettikleri alan programlari ve ailelerinin dinle iliski biçimleri bu anketin belirleyici degiskenleri olarak ölçü alinmislardir. Elde edilen verilere göre, katilimci ögrenciler alan farkliliklarina ragmen yüzde 80 oraninda DKAB dersinin zorunlu dersler arasinda olmasindan yana görüs belirtmislerdir. Duygusal olarak DKAB dersini zevkli bir ders olarak degerlendiren ögrencilerin orani da alan farkliligina ragmen yüzde 80 civarindadir. Ancak bu derse ayrilan süreyi ve dersin içerigini ögrencilerin yüzde 50’den fazlasi yetersiz bulmaktadirlar. Ayni sekilde DKAB ögretmenlerini alan bilgisi açisindan yetersiz bulan ögrencilerin orani da yüzde 50’yi geçmektedir.The aim of this study is to determine the approachs and expectations of students concerning religios education that they have received from fourth grade to high school seniors. For this reason, it was made a survey on 189 high school seniors from the 49 different schools in Konya city centre. In this survey, the curricula that students studied and the ways of relationship of their family with religion were accepted as a determining factor. According to the data obtained, in spite of differences in their field, 80 percent of students expressed opinions in favor of religious education to be compulsory. At the same time, despite differences in their fields, 80 percent of the students accept the religious education is emotionally enjoyable. But over 50 percent of the students think that duration and content of courses is insufficient. In the same way, over 50 percent of students think that teachers of religious education’s area information are insufficient.