Para Arzının Belirlenmesinde Post Keynesyenler Arasındaki Temel Ayrılıklar: Uyumcular ve Yapısalcılar

Abstract

The relationship betweenthe slope of the money supply curve, the endogeneity of the money and theliquidity preference theory leads to a significant debate among the PostKeynesians. Even though both the accommodationists and the structuralistsaccept bank credit as equivalent to money, they do not agree with theassumption that the credit supply is determined in whole or in part by creditdemand. More importantly, with regard to the concept of endogeneity of money, there are also different explanations in the form of "bank loan" asdefined by the structuralists or "loan money" made by theaccommodationists. The objective of this research is to examine the disaggrementsbetween the structuralists and accommodationists, the two main branches of PostKeynesian theory, and to discuss these disagreements in terms of the Minsky's financial instability hypothesis, which sees liquidity preference and leveragedloans as the main reasons for financial instability.

Para arz eğrisinin eğimive paranın içselliği ile likidite tercihi teorisi arasındaki bağlantı PostKeynesyenler arasında önemli bir tartışma konusudur. Gerek uyumcu PostKeynesyen yaklaşım gerekse yapısalcı Post Keynesyen yaklaşım banka kredisinipara ile eş değer olarak görseler de kredi arzının tamamen ya da kısmen kreditalebi ile belirlenip belirlenmediği hakkında farklı görüşlere sahiptirler.Daha da önemlisi paranın içselliği konusunda yapısalcıların “banka kredisi” veuyumcuların “kredi parası” şeklinde şeklinde farklı tamımlama durumu da sözkonusudur. Bu çalışmada söz konusu Post Keynesyen teorinin iki ana kolunuoluşturan uyumcular ve yapısalcılar arasındaki paranın içselliğine istinadenortaya çıkan görüş ayrılıklarının temeli tartışılacak ve söz konusu ayrışma, likidite tercihi ve kaldıraçlı kredileri finansal istikrarsızlıkların ananedeni olarak gören Minsky’nin finansal istikrarsızlık hipotezi açısındanyeniden incelenecektir.