MUŞ’TA ÇOCUK-ERGENLERDE ADLİ PSİKİYATRİK DEĞERLENDİRME: SUÇU ÖNLEMEYE BİR BAKIŞ

Abstract

Amaç: Bu çalışmada Muş ilinde adli psikiyatrik değerlendirme için hekime gönderilen olguların ve ailelerinin sosyodemografik ve klinik özellikleri, gönderilme nedenleri, suç işleme nedeniyle gönderilenlerin olası diğer ortak özelliklerinin araştırılması, bu özellikler değerlendirilerek çocuk-ergen suçluluğunu önleme ve müdahale açısından teoriler geliştirilmesi amaçlanmıştır. İlde ilk kez bir Çocuk-Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Uzmanı görev yaptığı için bu çalışma Muş ilinde adli psikiyatrik değerlendirme için gönderilen çocukların profilinin ortaya konması açısından bir ilk niteliğindedir. Yöntemler: Adli Psikiyatrik değerlendirme amacıyla Çocuk-Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Poliklini- ğine Ocak-Temmuz 2011 ayları arasında gönderilen olguların poliklinik dosyaları geriye dönük incelenmiş, veriler SPSS 17,0 programına girilerek istatistiksel analizleri yapılmıştır. Bulgular: Gönderilen 53 olgunun 9'u kız (%17), 44'ü erkek'tir (%83). Olguların yaş aralığı 9-18'dir. En sık rastlanan yaş grubu 14'tür. Bu olgulardan 45'i suça itilmiş çocuk olarak, 8'i cinsel istismar mağduru olarak tariflenmiştir. Suça itilmiş olguların %33,3'ü (n15) il merkezinden, %51,1'i (n23) Bulanık ilçesinden gönderilmiştir. En sık gönderilme nedeni %35,6 ile hırsızlık, yine %35,6 ile terör örgütü propagandası yapma suçlarının -eski yasada 'temyiz kudreti' olarak anılan- hukuki anlam ve sonuç- larını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin gelişip gelişmediğinin saptanmasıdır. Sonuç: Olguların özellikleri üzerinde çalışılarak suçun önlenmesine ilişkin bazı öneriler geliştirilmiştir. İşlendiği iddia olunan suç profilleri bölge itibariyle daha önce yapılan benzer çalışmalardan farklıdır. Özellikle 14 yaşın daha önce yapılan çalışmalarda da en sık suça karışılan yaş dönemi olması itibariyle, eğitim sistemimizde bu yaş dönemine ait eğitimsel düzenlemeler yapı- labileceği üzerine tartışılmıştır.

Objective: The present work aims to develop prevention and intervention theories in juvenile delinquency by evaluating causes of crimes, sociodemographic and clinical features of cases -and their families- and any other common features of the cases sent to Mus Child and Adolescent Psychiatry Clinic for forensic psychiatric evaluation. The current study is the first study that is revealing the profile of children and adolescents referred for forensic psychiatric evaluation in Mus province, since for the first time a specialist of Child-Adolescent Psychiatry has been working in Mus province. Methods: Cases referred to outpatient clinic between January 2011 and July 2011 for forensic psychiatric evaluation purposes were examined retrospectively. Results: Findings indicate that, 9 (17%) out of 53 cases were girls and 44 (83%) were boys, aged between 9-18. The most common age group was 14. Of all 53 cases, 45 were described to be criminalized children and 8 were described to be the victims of sexual abuse. Thirty three percent of the criminalized children (n15) were sent from the center of the province, while 51.1% (n23) were sent from district Bulanık. The most common reason for referring the cases was the evaluation of the realization and distinction ability -which had been mentioned as ‘mental competence’ in the previous penal code- in stealing with 35.6% and terror propoganda crimes again with 35.6% out of 45 cases. Conclusion: Some recommendations for the prevention and intervention of juvenile delinquency were developed by working on features of the cases. Profiles of the alleged crimes were different from previous similar studies as of the region. Especially, since the age of fourteen has been the most common age period for juvenile crime in many previous studies, the possibility of performing educational adjustments for that age period in our educational system has been discussed.