Covid-19 Kapanması Sırasında Ebeveyn Stresi ve Ebeveyn-Çocuk İlişkileri

Abstract

Ebeveyn-çocuk ilişkileri çocuğun gelişimi açısından önemli bir yere sahiptir. Gelişim ve psikoloji kuramları özellikle ilk çocuklukta bu ilişkilerin daha önemli bir yere sahip olduğunu belirtmektedir. Bu ilişkiyi etkileyen faktörlerden biri de ebeveynlerin yaşadığı ebeveyn stresidir. Covid-19 pandemisi sırasında alınan önlemler gereği sokağa çıkma yasağının gelmesi ve okulların kapanması ebeveynlerin bütün günlerini çocukla evde geçirmelerine yol açmış ve bu durum da ebeveyn-çocuk ilişkilerine yansımıştır. Buradan hareketle bu çalışmanın amacı Covid-19 pandemisi sırasında evde çocuklarıyla kalan ebeveynlerin Covid-19 kaygısı, kapanma süresi ve ebeveyn stresinin çocuklarıyla yaşadıkları çatışmalara ve kurdukları olumlu ilişkiye olan etkisini incelemektir. Bu amaçla 389’ı kadın 40’ı erkek olmak üzere 0-6 yaş arası çocuğu olan 429 ebeveynden veri toplanmış ve yol analizi yöntemiyle kurulan model test edilmiştir. Model testi sonuçlarına göre ebeveyn stresi ve ebeveyn-çocuk ilişkisi arasında istatistiksel olarak manidar ilişki bulunurken kapanma süresi ve Covid-19 kaygısı ile ebeveyn – çocuk ilişkisi arasında istatistiksel olarak manidar bir ilişki bulunamamıştır. Ede edilen sonuçlar ve ulaşılan bulgular alanyazın kapsamında tartışılmış ve çeşitli öneriler sunulmuştur.