Ageism During the Covid-19 Pandemic: Implementations and Their Effects

Abstract

The Covid-19 disease, which first appeared in the Wuhan region of China in December 2019 and then spread worldwide, has caused millions of people to be infected and many people to die. The World Health Organization declared this disease a pandemic on March 11, 2020. This infection can have devastating consequences for families and wider societies, and its impact on individuals is uneven. The more severe course of the disease in older adults and the higher mortality have led to this being perceived as an “inevitable and normal” consequence of the pandemic. Especially with the emphasis on age in the mainstream media discourses, older adults are portrayed not as those under the risk group but as a factor in the spread of the disease. It would be an incomplete approach to determine policies and practices by assessing only age in the fight against the new coronavirus. We cannot evaluate aging and its effects without distinguishing them from the effects of diseases, chronic diseases, and social determinants of health. Ageism, which is used to express negative attitudes and behaviors that include stigmas and stereotypes towards age groups, appears as discrimination that occurs only for older adults with the new coronavirus pandemic. In this process, taking age as a criterion for the use of limited resources due to the perception that it creates a burden on the health system, aggressive attitudes towards older adults that are portrayed as the cause of the pandemic on social media, and the measures taken to isolate older adults, reveals that age discrimination has increased significantly during the pandemic.

Ilk olarak Aralik 2019’da Çin’in Wuhan bölgesinde ortaya çikan ve ardindan tüm dünyaya yayilan Covid-19 hastaligi, milyonlarca insanin enfekte olmasina ve çok sayida kisinin ölmesine neden olmustur. Bu hastaligin 11 Mart 2020 tarihinde Dünya Saglik Örgütü tarafindan pandemisi ilan edilmistir. Bu enfeksiyon, aileler ve daha genis toplumlar için yikici sonuçlara yol açabildigi gibi bireyler üzerindeki etkisi de esit degildir. Hastaligi yaslilarin daha ciddi seyirde geçirmeleri ve yasli yetiskinler arasinda ölümlerin daha fazla olmasi, bu durumun pandeminin normal bir sonucu olarak algilanmasina yol açmistir. Özellikle medya organlarinin söylemlerinde yas vurgusunun yapilmasiyla yasli bireyler risk gurubu altindakiler olarak degil, hastaligin yayilmasindaki etkenlerden birisi olarak resmedilmistir. Yeni koronavirüs hastaligi mücadelesinde sadece yas üzerinden bir degerlendirme yaparak politika ve uygulamalari belirlemek eksik bir yaklasim olur. Çünkü yaslanmayi ve etkilerini rahatsizliklarin, kronik hastaliklarin ve sagligin sosyal belirleyicilerinin etkilerinden ayirt etmeden degerlendiremeyiz. Yas gruplarina yönelik damgalari ve kalip yargilari içeren olumsuz tutum ve davranislari ifade etmek için kullanilan yasçilik, yeni koronavirüs pandemisi ile birlikte sadece yasli bireylere yönelik olusan bir ayrimcilik türü olarak karsimiza çikmaktadir. Bu süreçte saglik sistemi üzerinde yük olusturdugu algisi nedeniyle sinirli kaynaklarin kullanimi için yasin bir kriter olarak alinmasi, sosyal medyada salginin nedeniymis gibi gösterilen yaslilara yönelik saldirgan tutumlar ve yaslilari izole etmeye yönelik alinan tedbirler, yas ayrimciliginin pandemiyle birlikte ne derece arttigini gözler önüne sermektedir.