TAYYİB SALİH'İN MEVSİMU'L-HİCRE İLA'Ş-ŞİMAL ADLI ROMANINDA POSTKOLONYAL İZLEKLER

Abstract

Edward Said'in, 1970'li yılların sonlarına doğru "kolonyal eleştiri"nin temellerini atan Orientalism adlı eserinin yayımlanmasından sonra akademik çevrelerde şekillendirilen postkolonyal söylem genel itibariyle, Üçüncü Dünya Ülkeleri'nde kolonyalizmin etkilerini araştırmaya odaklanır ve söylem analizinin nüvesi mahiyetinde olan aklın evrenselliği, küresel gelişim ve ilerleme, bireylerin ve ulusların kendi kaderlerini tayin edebilme yetisi ve bu tayin yetisinin bir sonucu olarak bütün bir özgürlük prensibine dayanır. Gerçek ile imgesel, dil ile göstergeler arasında dolayım kuran, edebi metinler aracılığıyla kültürlerarası karşılaşmaları ve metinlerarası etkileşimleri inceleyen edebiyat ise hem kolonyalist hem de kolonize ulusların edebi metinleri aracılığıyla, kolonyal temasın iki taraf açısından olumlu ya da olumsuz etkilerini irdeler. Koloni İmparatorluklarının doğrudan ya da dolaylı olarak hegemonya kurduğu Doğu, özellikle Afrika uluslarının edebiyatlarında kolonyal temasın, kendileri açısından doğurduğu "yıkıcı" sonuçları ele alan birçok metin bulmak mümkündür. Uzun yıllar İngiliz sömürgesi olan Sudan'da yetişen Tayyib Salih'in, eleştirmenler tarafından yirminci yüzyılın en iyi postkolonyal romanları arasında gösterilen Mevsimu'lHicre İla'ş-ŞimAl adlı romanı da ilk kültürel temasların postkolonyal dönemde nasıl algılandığına dair kesitler sunar. 1966 yılında yayımlanan roman, kolonyal söylemin o tarihe kadar genel geçer olarak kabul edilen bütün yargılarını, roman kahramanları aracılığıyla tersine çevirmeye çalışır. Bu yüzden bu çalışmada, kolonyal söylemin yaygın hükümleri ve bu hükümlerin romanda ne şekilde tersine çevrilmeye çalışıldığı üzerinde durulacaktır.

Postcolonial discourse was shaped in academic circles,after publication of Edward Said's work Orientalism that laid the foundations of colonial criticism in the late of 1970s, generally focus on examining the effects of colonialism in the third world and based on principles of universality of reason, global development and advancement, ability of self-determination for individuals and nations and freedom for all as a result of that ability determine that constitutes the core of discourse analysis.As literature established meditation between real and imaginary,language and indicators,examines cultural encounters and literary intertextuality through literary texts, explores the positive and negative effects of colonial contact, in terms of the two sides, through literary texts both colonial and colonized nations. East especially African nations literatures, established hegemony by the Colonial Empires directly or indirectly, are possible to find a lot of texts on devastating consequences of colonial contacts in terms of theirs. Written by Tayyib Salih who grew in sudan under british colony for many years, shown by critics among the best postcolonial novels in the twentieth century Season Of the Migration To The North also submits sections regarding how cultural contacts were perceived in postcolonial era. The novel published in 1969 has tried to reverse through book heroes, by then accepted as mainstream the all judgments of colonial discourse. Therefore, in this study, will focus on the common provisions of colonial discourse and these provisions were reversed in what ways in the novel