Duygusal Emeğin Mesleki Stres ve İşe Adanmışlık Üzerindeki Etkisi: Tur Rehberleri Üzerinde Bir Araştırma

Abstract

Bu çalışmada duygusal emeğin mesleki stres ve işe adanmışlık üzerindeki etkilerini ve mesleki stresin duygusal emek ve işe adanmışlık arasında aracı bir rolü olup olmadığını incelemeyi amaçlamıştır. Araştırmanın kapsamını hali hazırda profesyonel olarak tur rehberliği yapmakta olan kişiler oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda duygusal emek boyutlarından olan derin davranış ve işe adanmışlık arasındaki ilişkide olumlu mesleki stresin aracırol oynadığı tespit edilmiştir. Buna karşılık yüzeysel davranış ve işe adanmışlık arasında anlamlı hiçbir ilişki bulunamamıştır. Yüzeysel davranışın olumlu mesleki strese de hiçbir katkısı yoktur. Olumsuz mesleki stresin de aynı şekilde işe adanmışlıkla anlamlı bir ilişkisi bulunmamaktadır. Ayrıca medeni duruma göre yalnızca derin davranış açısından anlamlı bir farklılık tespit edilmiştir. Buna göre evli tur rehberlerinin derin davranış ortalaması bekarların ortalamasından daha yüksek olarak gerçekleşmiştir.

This study aimed to examine the effects of emotional labor onoccupational stress and work engagement to work and the role of occupationalstress as a mediator between emotional labor and work engagement. The scope ofthe research is already those who are professional tour guides. As a result ofthe research, it was determined that positive occupational stress plays amediating role between deep acting from emotional labor dimensions and workengagement. On the other hand, there was no significant relationship betweensuperficial acting and work engagement. Also there was no significantrelationship between positive occupational stress and superficial acting.Negative occupational stress does not have a meaningful relationship with workengagement in the same way. There was also a significant difference in maritalstatus only in terms of deep behavior. According to this, married tour guides'deep acting averages were higher than single ones'deep averages.