ERKEN CUMHURIYET DÖNEMI ROMAN YAZININA ILISKIN TEORIK BIR INCELEME

Abstract

Erken cumhuriyet dönemi, Türkiye’de siyasi ve sosyal hareketliligin iyice arttigi bir dönüsüm evresinin baslangici olarak ifade edilmektedir. Yeni siyasi rejimin olusturmaya çalistigi çagdas ve laik insan modeli, her yönü ile modernlesmeci bir profili ihtiva etmekteydi. Toplumun her kesitinden insanlar uygulanan bu modernlesmeci politikalardan nefs-i hesabi nispetinde etkilenmekteydi. Dönemin edebi yazarlari da bu çagdas modellemeye ayak uyduran söylemleri ve yazin ürünlerini gelistirmekten geri kalmamislardir. Edebiyatin halka sundugu “kimlik telkini” resmi ideolojinin tarzi ile sekillenerek okuyucuya uzun vadede sirayet etmekteydi. Bu çalismada, erken cumhuriyet döneminin hâkim resmi ideolojik söyleminin bazi edebi kisiler tarafindan kaleme aldiklari romanlarinda neden ve nasil islediklerine dair teorik bir çerçevede tartismasi yapilacaktir.

Early republican period, the political and social mobility increases as well in Turkey is referred to as the beginning of a transformation phase. The modern and secular human model that the new political regime was trying to create contained a modernizing profile in all aspects. People from all sections of society were affected by these modernizing policies. In the literary writers of the period, they did not hesitate to develop discourses that keep up with this contemporary modelling and to develop the products of the summer. The “identity suggestion” that literature offered to the public was shaped by the style of the official ideology and spread to the reader in the long term. In this study, it will be discussed in a theoretical framework on why and how the dominant official ideological discourse of the early republican era in their novels written by some literary people.