Tek Parti Döneminde “The New History Society” Cemiyetine Türkiye’nin yaklaşımı

Abstract

Türkiye'nin Tek Partili yıllarında yeni ve laik bir ulus yaratma ideolojisi dönemin bütün resmi kurumlarında kendini belirli bir misyonda hissettiren düşüncedir. Ulus kavramının ağır basan milliyetçi yönü nedeniyle yerli ve yerli olmayan unsurlar arasında, bu kurumlar üst makamlarının da yönlendirmesi ile yaklaşımlarını belirlemekteydiler. Özellikle yerli olmayan unsurlar sıkı bir gözetime tabi tutulmaktaydı. Bu çerçevede Ortadoğu kökenli bir inanç veya düşünce sistemi olarak kabul edilen "Bahailik" 19. yüzyıldan beri dünyanın birçok ülkesinde örgütlenmekteydi. Bu ülkeler arasında ABD de yer almakta olup, 1929 yılında Mirza Ahmad Sohrab öncülüğünde New York'ta "The New History Society" adlı bir cemiyet kurulur. Cemiyetin temel amacı tarih, kültür, edebiyat, sanat, müzik ve benzeri dallarda basın-yayın neşriyatları ve yazınsal yarışmalar, akademik ve sosyal seminer, konferanslar gibi çalışmalar vasıtasıyla Bahailiği yaymaya yöneliktir. Bu çalışmada, The New History Society'nin yürüttüğü çalışmalar ve bu çalışmalara karşı Türkiye'nin gösterdiği yaklaşım ele alınacaktır

The Ideology of creating a new and the secular nation in the Single Party’s Turkey, it was official idea of this period. Due to the heavy nationalistic aspect of the nation’s concept, these institutions were also among the indigenous and non-indigenous elements to determine their approach by their superiors. Particularly non-indigenous elements were subjected to a strict surveillance. In this context, “Bahais”, which is considered as a Middle Eastern belief system, was organized in many countries since the 19th century. Also, in 1929 “The New History Society” was established by a group in New York under the leadership of Mirza Ahmad Sohrab. The main aim of the society, through works such as publications in the history, culture, literature, arts and by literary competitions and conferences to spread the Bahai’s thoughts. This study will focus on the works carried out by The New History Society's and the approach taken by Turkey