Anselmci Teizmin Yeni Bir Savunması

Abstract

nselmian theists, for whom God is the being than which no greater can be thought, usually infer that he is an omniscient, omnipotent and omnibenevolent being. Critics have attacked these claims by numerous distinct arguments, such as the paradox of the stone, the argument from God's inability to sin, and the argument from evil. Anselmian theists have responded to these arguments by constructing an independent response to each. This way of defending Anselmian theism is uneconomical. I seek to establish a new defence which undercuts almost all the existing arguments against Anselmian theism at once. In developing this defence, I consider the possibility that the Anselmian God is not an omniscient, omnipotent and omnibenevolent being.

Tanrı’nın kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen varlık olduğunu savunan Anselmci teistler, genel olarak Tanrı’nın her şeyi bilen, her şeye gücü yeten ve mutlak iyi olan bir varlık olduğu çıkarımında bulunurlar. Eleştirmenler bu iddialara sayısız farklı argümanlar ile saldırıda bulundular, örneğin, taş paradoksu, Tanrı’nın günah işleyememe argümanı ve kötülük problemi. Anselmci teistler bu argümanların her birine birbirinden bağımsız cevaplar inşa ederek cevapladılar. Anselmci teizmi bu yolla savunmak ihtiyatsızdır/boşyeredir. Ben Anselmci teizme karşı var olan hemen hemen bütün argümanları bir seferde geçersiz kılacak yeni bir savunu kurmaya çalışacağım. Bu savunuyu geliştirirken, Anselmci Tanrı’nın her şeyi bilen, her şeye gücü yeten ve mutlak iyi olan bir varlık olmadığı ihtimalini göz önünde bulunduracağım.