Post-Kalkınmacılık Teorisi Işığında Bölgesel Kalkınmacılık Krizi

Abstract

The theory of Modernism, which tried to develop underdeveloped countries compared to the developed west, was changed with the beginning of the stagflation problem, which was the coexistence of inflation and stagnation in the US economy in the 1970s, the excessive borrowing of third world countries trying to develop with development projects and spending government policies, and the occurrence of the oil crisis. Neoliberal, postmodern and post-developmentist approaches gradually became stronger, as the culprit here was accepted as the failure of statist practices called "government failure". Post-developmentist theory reveals the rejection of institutional development as it criticizes the notion of "development" with the poststructuralist approach. In this study, institutional problems in the Regional Development Agencies in Turkey is associated with theoretical and conceptual changes in development theory. In addition, some analyzes and evaluations are made with problem-solving research methods. The claim of the study is that even if the basic assumptions of post-development theory are correct, institutional configurations that can be made according to national, regional and local needs may be an exception, avoiding over-generalization.

Az gelişmiş ülkeleri gelişmiş batıya kıyasen geliştirmeye çalışan Modernizm teorisi, 1970’lerde ABD ekonomisinde enflasyon ve durgunluğun birlikte yaşanması olan stagflasyon sorununun başlaması, kalkınma projeleri ile harcamacı devlet politikalarıyla gelişmeye çalışan üçüncü dünya ülkelerinin aşırı borçlanması ve petrol krizinin meydana gelmesiyle birlikte değişime uğradı. Buradaki suçlunun “government failure” olarak adlandırılan devletçi uygulamaların başarısızlığı olduğu kabul edilmeye başlanarak neoliberal, postmodern ve postkalkınmacı yaklaşımlar giderek güçlendi. Postkalkınmacı teori, postyapısalcı yaklaşımla “kalkınma” nosyonunun eleştirisini yaptığından dolayı kurumsal gelişimin reddini ortaya koymaktadır. Bu çalışmada, Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma Ajanslarındaki kurumsal sorunlar Kalkınma Teorisindeki kuramsal ve kavramsal değişimlerle ilişkilendirilmektedir. Ayrıca, sorun çözücü araştırma yöntemleriyle bir takım analiz ve değerlendirmeler yapılmaktadır. Çalışmanın iddiası, postkalkınmacı teorinin temel varsayımları doğru olsa bile, aşırı genellemekten kaçınılarak ulusal, bölgesel ve yerel ihtiyaçlara göre yapılabilecek kurumsal yapılandırmaların buna istisna teşkil edebileceğidir.