Kara mizah romanlarında totalitarizm ve demokrasi: 1984, Cesur Yeni Dünya ve Gelecekbilim Kongresi üzerine bir inceleme

Abstract

Totalitarizm 20. yüzyılın en büyük politik problemlerinden bir tanesi olmuştur. Bu hususta 20. yy. dünya tarihine bakıldığında Adolf Hitler, Benito Mussolini, Francisco Franco ve Joseph Stalin gibi örneklerle karşılaşılmaktadır. Batı tarihinin en büyük açmazlarından bir tanesi olan totaliter yönetimler antidemokratik uygulamaları ile şöhret kazanmışlardır. Aynı dönemde totaliter yönetimleri eleştirmek maksadıyla pek çok edebi eser kaleme alınmıştır. Bir bilim disiplini olarak Edebiyat genelde bütün hayatı, özelde ise politik olanı eleştirmek ve ona yön vermek adına tarih boyunca kullanılmıştır. Bu açıdan, bu çalışmada totaliter yönetimlere sert eleştiriler getiren üç edebi anlatı üzerinden totalitarizm ve demokrasi ilişkisi mercek altına alınmıştır. Buradan hareketle, çalışmanın birinci bölümünde kavramsal olarak totalitarizm ve totalitarizmin tarihsel kökenleri ve de bir yönetim totaliterleşirken kullandığı araçlar analiz edilmiştir. Bu kavramsal ve tarihsel çerçeveden hareketle çalışmanın ikinci bölümünde demokrasi kavramı işlenmiş ve totalitarizmin tersi olarak demokratik bir düzenin nasıl olması gerektiği incelenmiştir. Çalışmanın üçüncü ve son bölümünde ise ilk iki bölümde verilen kavramsal ve kuramsal kodlar, diğer bir ifadeyle totalitarizm ve demokrasi arasındaki ilişki George Orwell'in 1984, Aldous Huxley'in Cesur Yeni Dünya ve Stanislaw Lem'in Gelecekbilim Kongresi isimli eserlerindeki fiktif (kurgusal) gerçeklik ekseninde analiz edilmiştir.